Dziękuję Marcinowi za zaufanie, powierzenie, inspirację, współtworzenie i wsparcie; Justynie za współkoordynowanie i współbycie; Wioli za opiekę i czuwanie; Tomkowi za walkę z biurokracją i administracją; Ludwikowi za porady prawne i księgowe; Lenie za nadawanie właściwego kierunku myślom; Ewie za kalosze i parasole oraz za ciepło i pomoc, za co też dziękuję Uli; Kamili i Kasi za „zadania specjalne”; Magdzie i Maćkowi za oprawę graficzną wydarzenia; Sabinie, Ani, Justynie, Agnieszce, Dorocie, Marcie i Oli za opiekę nad zespołami oraz za udział w fleszmobie, za co też dziękuję Kasi, Adrianowi, Adamowi i Pawłowi; Kajtkowi i Marcinowi za film i montaż, ale też za dokumentację filmową całego zdarzenia; za dokumentację fotograficzną – Łukaszowi i Antkowi; drugiemu Antkowi za baner; Mikołajowi i Adamowi za zakupy w ostatniej chwili; Ani i Magdzie za aranżację Klubu Teatralnego; chłopcom za noszenie kanap, ciężkich sprzętów, wieszanie baneru i walkę z techniką; wszystkim dziękuję za zaangażowanie i zapał do działania. Dzień sceniczny na UW jest naszym wspólnym dziełem!
Kasia
sobota, 21 listopada 2009
poniedziałek, 2 listopada 2009
o projekcie
Dzień sceniczny na UW
17 listopada 2009
Godz. 9.30-22.30
Kampus Główny Uniwersytetu Warszawskiego
Jaką rolę w środowisku akademickim pełnią obecnie studenckie ruchy teatralne? Czy teatr studencki ma jeszcze rację bytu? Czy jest on wciąż nośnym medium wypowiedzi o rzeczywistości? Jakim językiem posługują się najchętniej tworzący teatr studenci?
Zapraszamy na nadzwyczajny przegląd najnowszych trendów sceny akademickiej – nadzwyczajny, bo ukryty w najrozmaitszych zakamarkach, zaułkach, korytarzach i piwnicach miasteczka uniwersyteckiego. Zespoły powołane w środowisku studenckim, posługujące się odmiennymi środkami wyrazu i pracujące w rozmaitych estetykach zaprezentują własne historie, które złożą się w spójną opowieść montowaną w wyobraźni widzów, opowieść o teatrze studentów pragnących swoistym dla siebie językiem odpowiedzieć na otaczającą ich rzeczywistość. W ten sposób pragniemy nie tylko dokonać przeglądu akademickiego życia scenicznego, lecz także pobudzić do dyskusji o tym, czy warto dzisiaj tworzyć i oglądać studencki teatr.
Organizator: Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Warszawskiego
Pomysłodawca i koordynator projektu: Katarzyna Kułakowska
Zespół: Ewa Betlewicz, Antoni Kolek, Wioletta Kulińska, Katarzyna Helena Meissner, Marcin Mitzner, Urszula Sęczek, Justyna Stoczyńska, Katarzyna Suszyńska, Tomasz Zaniuk
Projekty graficzne: Maciej Łysakiewicz, Magdalena Michałowska
Aranżacja przestrzeni Klubu Teatralnego: Anna Koźbiel, Magdalena Mińko
Harmonogram - teatr w kwadrans
Teatr w kwadrans
[Godz. 9.30-16.45]
[do zespołów doprowadzą mapy rozdawane na terenie Kampusu Głównego UW]
Koło Naukowe Teatr i Polityka powstało w 2006 z inspiracji studentów Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Dziś jest już marką rozpoznawalna przez wszystkich studentów UW. Zaprezentuje fragment Snów Iwana Wyrypajewa, który stał się elementem spektaklu Nar.kot.yki, prezentowanego na Festiwalu Kultury Witkac.y w kwietniu 2009.
www.teatripolityka.pl
11.15-11.30, 13.00-13.15, 14.45-15.00
[Sala Indyjska Kawiarni „Afrezja” w budynku Wydziału Orientalistycznego]
Performeria Warszawy - to młoda grupa eksperymentująca na granicy teatru i sztuki performansu. Inspiracją do jej działania jest performatyka miasta i teatry naturalne obserwowane na ulicy. Każdorazowo do swoich akcji zaprasza amatorów, licealistów i gimnazjalistów, młodych zapaleńców i artystów wszelkich dziedzin sztuki, którzy wspólnie zgłębiają i doskonalą metody twórczego działania i wyrażania się poprzez performans.
www.performeria.blogspot.com
9.30-9.45, 11.15-11.30, 13.00-13.15
[hol na parterze Auditorium Maximum]
Trzy/Trzecie
Zespół wokalny i teatralny. Wokalny w ciągu roku, podczas imprez i recitali w knajpach, teatralny latem, podczas warsztatów teatralnych w Białej Rawskiej. Wokalny – folkowo. Teatralny – żywiołowo.
www.myspace.com/trzytrzecie
11.15–11.30, 13.00–13.15, 14.45–15.00
[Szatnia w Starym BUW-ie; piętro -1]
Teatr Akademicki powstał w 1988 jako Koło Artystyczne Uniwersytetu Warszawskiego. W jego pracach biorą udział studencki rozmaitych wydziałów wspólnie tworząc nie tylko spektakle, lecz także organizując programy edukacyjne w zakresie teatru, kultury i sztuki, spotkania z wybitnymi przedstawicielami świata kultury i nauki, czy zajęcia z retoryki i autoprezentacji. Zaprezentuje fragment najnowszego spektaklu Kolorowe przeboje.
www.teatr.uw.edu.pl
13.00-13.15, 14.45-15.00, 16.30-16.45
[Lewa wnęka przy wejściu do Instytutu Archeologii]
Instalacja „Przymierzalnia”
autor: Aleksandra Kowalczyk
pomocnik: Natalia Jarosiewicz
Instalacja umożliwia "przymierzanie" odlewów twarzy, torsów i innych części ciała. Lewitują one na sprężynach zawieszonych nad lustrem w którym można obejrzeć swój zmodyfikowany wizerunek.
9.30-9.45, 11.15-11.30, 13.00-13.15, 14.45-15.00, 16.30-16.45
[Hol przy szatni w Gmachu Polonistyki, piętro -1]
Ishrin (Larysa Gidzińska)
Lekcja i pokaz tańca brzucha, który zabierze Was w podróż po świecie orientu. Zapach kadziła, płonące świece, lśniące korale, tajemnicze spojrzenia – daj się uwieść magii Szeherezady...
9.30-9.45, 13.00-13.15, 14.45-15.00
[prawa wnęka przy wejściu do Collegium Iuridicum III]
Harmonogram - Klub Teatralny
+ Klub Teatralny
[Godz. 9.30 – 22.30]
[podziemia Auditorium Maximum]
Godz. 9.30-17.00
„Uwikłani w teatr” (reż. Kajetan Pieczyński, zdj. Marcin Kieszek, Łukasz Filipiak, 2009). Uwikłanymi w teatr stają się nie tylko ci, którzy na co dzień zmagają się z jego materią – twórcy i teoretycy teatru, lecz także przypadkowi obserwatorzy i widzowie. Poszczególne perspektywy patrzenia na teatr uruchamiają przestrzeń spotkania, spotkania bez którego teatr nie mógłby zaistnieć.
Pokazy nagrań spektakli legendarnych teatrów studenckich,
Godz. 18.30: Agnieszka Baranowska „Orlando” (monodram)
„Orlando" to historia o Heli von Helutce – garderobianej, która zaczytując się w Harlequinach, postanawia znaleźć idealną miłość. Dziwne i z każdą chwilą coraz bardziej wymykające się spod kontroli relacje damsko-męskie wymyślane przez Helutkę, powoli kompromitują w jej oczach istotę związku między kobietą a mężczyzną.
Godz. 19.30: Teatr NN „Taibełe i demon” (spektakl na aktora i klarnet)
„Taibełe i demon” to klasyczna opowieść o miłości będąca adaptacją opowiadania Isaaca B. Singera. Opuszczona przez męża kobieta o wdzięcznym imieniu Taibełe (gołąbeczka) ulega urokowi nawiedzającego ją potajemnie nocą demona, którym okazuje się być pomocnik miejscowego mełameda (nauczyciela).
www.tnn.pl
Godz. 20.30: Teatr Improwizowany Klancyk „Mam dobrą wiadomość: koń zjadł jabłko”
Spektakl, który dotąd został zagrany tylko raz. Starcie z długą formą impro, chaos, pięć razy ta sama scena, najgorsze gatunki świata. Pokaz czegoś, co jeszcze nie powstało. Jabłko to atrapa!
www.klancyk.art.pl
Godz. 21.30: Rozmowa z udziałem m.in. Janusza Majcherka, zespołu Akademii Ruchu i Teatru Improwizowanego Klancyk!.
Prowadzenie: Katarzyna Helena Meissner.
[Godz. 9.30 – 22.30]
[podziemia Auditorium Maximum]
Godz. 9.30-17.00
„Uwikłani w teatr” (reż. Kajetan Pieczyński, zdj. Marcin Kieszek, Łukasz Filipiak, 2009). Uwikłanymi w teatr stają się nie tylko ci, którzy na co dzień zmagają się z jego materią – twórcy i teoretycy teatru, lecz także przypadkowi obserwatorzy i widzowie. Poszczególne perspektywy patrzenia na teatr uruchamiają przestrzeń spotkania, spotkania bez którego teatr nie mógłby zaistnieć.
Pokazy nagrań spektakli legendarnych teatrów studenckich,
Godz. 18.30: Agnieszka Baranowska „Orlando” (monodram)
„Orlando" to historia o Heli von Helutce – garderobianej, która zaczytując się w Harlequinach, postanawia znaleźć idealną miłość. Dziwne i z każdą chwilą coraz bardziej wymykające się spod kontroli relacje damsko-męskie wymyślane przez Helutkę, powoli kompromitują w jej oczach istotę związku między kobietą a mężczyzną.
Godz. 19.30: Teatr NN „Taibełe i demon” (spektakl na aktora i klarnet)
„Taibełe i demon” to klasyczna opowieść o miłości będąca adaptacją opowiadania Isaaca B. Singera. Opuszczona przez męża kobieta o wdzięcznym imieniu Taibełe (gołąbeczka) ulega urokowi nawiedzającego ją potajemnie nocą demona, którym okazuje się być pomocnik miejscowego mełameda (nauczyciela).
www.tnn.pl
Godz. 20.30: Teatr Improwizowany Klancyk „Mam dobrą wiadomość: koń zjadł jabłko”
Spektakl, który dotąd został zagrany tylko raz. Starcie z długą formą impro, chaos, pięć razy ta sama scena, najgorsze gatunki świata. Pokaz czegoś, co jeszcze nie powstało. Jabłko to atrapa!
www.klancyk.art.pl
Godz. 21.30: Rozmowa z udziałem m.in. Janusza Majcherka, zespołu Akademii Ruchu i Teatru Improwizowanego Klancyk!.
Prowadzenie: Katarzyna Helena Meissner.
Patroni Honorowi wydarzenia
Patronatem Honorowym objął wydarzenie Marszałek Województwa Mazowieckiego, Pan Adam Struzik oraz Jej Magnificencja Rektor Uniwersytetu Warszawskiego, Prof. dr hab. Katarzyna Chałasińska-Macukow.
Partner wydarzenia
Partnerem wydarzenia zostało Centrum Promocji Kultury Dzielnicy Praga Południe m.st. Warszawy
niedziela, 1 listopada 2009
Podziękowania dla Archiwum Teatru Alternatywnego!
Projekt Archiwum Teatrów Alternatywnych, zainicjowany przez Instytut Teatralny im. Raszewskiego przy wsparciu Fundacji Ośrodka KARTA, ma na celu zgromadzenie w jednym miejscu możliwie najpełniejszego zbioru akt, dokumentów, wydawnictw, zdjęć, nagrań video i audio oraz wycinków prasowych, które dotyczą alternatywnego ruchu teatralnego w Polsce w latach 70. i 80.
Dokumenty ruchu alternatywnego, sukcesywnie opracowywane i uzupełniane, będą udostępniane szerszemu kręgowi badaczy oraz poszerzane o aktualnie sporządzane rejestracje i zapisy rozmów, wywiadów oraz wspomnień.
Celem projektu jest także zabezpieczenie zgromadzonych materiałów przed technicznym zniszczeniem, opisanie oraz udostępnienie materiału źródłowego także w Internecie, poprzez przeniesienie części zbiorów z nośnika tradycyjnego (rękopis, maszynopis, druk) czy analogowego (taśma i kaseta magnetofonowa) na nośnik cyfrowy.
www.ata.e-teatr.pl
Więcej o zespołach
Koło Naukowe Teatr i Polityka istnieje od 2006 roku. Powstało z inspiracji studentów Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od początku działalności Koła w jego szeregach znajdują się nie tylko studenci Wydziału, ale całego Uniwersytetu. Połączeni teatralną pasją stworzyli instytucję, w której spełniają swoje teatralne ambicje. Całość nadzoruje dr Daniel Przastek, wykładowca uniwersytecki i doskonały znawca teatru.
Koło tworzy kilkadziesiąt kreatywnych młodych ludzi pełnych zapału, starających się realizować własne projekty teatralne. Były to m. in.: Polityka Miłości wg scenariusza Piotra Zaborowskiego, Miłość Fedry Sarah Kane, montaż słowno-muzyczny – Przeboje Socrealizmu i Baal Bertolta Brechta. W 2009 roku obok Nar.kot.yków został stworzony, w związku z 70. Rocznicą śmierci mistrza, Festiwal kultury Witkac.y, który w programie zawarł nie tylko spektakl Koła, ale też przegląd filmowy adaptacji dzieł Witkacego, dyskusję panelową Witkacy i polityka, gościnny występ Teatru Scena Witkacego z Wrocławia oraz teatr stolikowy w księgarnio-kawiarni Czuły Barbarzyńca.
Koło Naukowe Teatr i Polityka to marka rozpoznawalna już przez wszystkich studentów Uniwersytetu Warszawskiego, a wysoki poziom artystyczny sprawił, że każdy spektakl niesie za sobą komplet widzów. W 2007 roku Koło zostało włączone do internetowej bazy teatrów w Polsce przez największy portal teatralny – www.e-teatr.pl, a spektakle są corocznie odnotowywane w zbiorze teatrów polskich.
www.teatripolityka.pl
Teatr Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego powstał jesienią 1988 roku dzięki pomocy ówczesnego rektora profesora Grzegorza Białkowskiego i zarejestrowany został na Uczelni w dniu 1 lutego 1989 roku jako Koło Artystyczne. W pracach Teatru biorą udział studenci różnych wydziałów Uniwersytetu Warszawskiego: archeologii, biologii, dziennikarstwa, ekonomii, fizyki, lingwistyki stosowanej, nauk politycznych, pedagogiki, polonistyki, prawa, innych uczelni warszawskich pochodzący z całej Polski i z zagranicy oraz czasami licealiści, których wybieramy podczas organizowanych przez nas eliminacji. Od początku istnienia Teatru Akademickiego UW i Fundacji organizujemy programy edukacyjne w zakresie teatru, kultury i sztuki, spotkania z wybitnymi przedstawicielami świata kultury, nauki, polityki i biznesu, promujemy twórcze osiągnięcia ludzi młodych, pomagamy młodzieży zdolnej i utalentowanej, prowadzimy zajęcia z retoryki praktycznej i autoprezentacji.
Zapraszamy do współpracy młodzież z innych krajów, przebywającą na stypendiach w Polsce. W przedstawieniach bierze udział najczęściej około 10-20 aktorów Teatru. Nasze spektakle adresujemy do młodzieży szkolnej i akademickiej, osób zainteresowanych poezją, sztuką, teatrem. Naszą działalność promujemy w mediach, Internecie, na plakatach, afiszach, naszych wydawnictwach, podczas wystawiania widowisk scenicznych.
Teatr Akademicki zrealizował dziesiątki premier, zagrał kilkaset spektakli, promuje polską kulturę w środowiskach akademickich na całym świecie. Swoje spektakle Teatr Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego prezentuje najczęściej na terenie Uczelni w Pałacu Kazimierzowskim, Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich, Starym BUW-ie i w Piwnicy pod Harendą w Warszawie, jak również w różnych miejscach Polski oraz za granicą (m.in. w Casablance, Edmonton, Los Angeles, Niagarze, Montrealu, Paryżu, Portland, Salzburgu, Seattle, Sztokholmie, Toronto, Vancouver i Wiedniu).
W czerwcu 1998 roku decyzją Senatu Uczelni Teatr Akademicki UW został wpisany do Statutu Uniwersytetu jako Jednostka Ogólnouczelniana. Patronat nad działalnością Teatru sprawuje Jej Magnificencja profesor dr hab. Katarzyna Chałasińska-Macukow – Rektor Uniwersytetu Warszawskiego.
www.teatr.uw.edu.pl
Ishrin. Magia orientu…
(Larysa Gidzińska) Taniec brzucha - jeden z najstarszych tańców świata, który swój rodowód posiada w starożytnym Egipcie. Tańczony był w pałacowych haremach, ukryty dla męskich oczu. Obecnie raqs sharki (taniec orientalny) jest wizytówką większości krajów arabskich, a także z powodzeniem zaszczepiony został na grunt europejski. Wykorzystywany jest często w sztukach, nie tylko tych z Tysiąca i jednej nocy…
Instalacja „Przymierzalnia” (autor: Aleksandra Kowalczyk, pomocnik: Natalia Jarosiewicz) Próbowałaś/eś kiedyś być kimś kim nie jesteś? To takie proste. Instalacja umożliwia "przymierzanie" odlewów twarzy, torsów i innych części ciała. Lewitują one na sprężynach zawieszonych nad lustrem, w którym można obejrzeć swój zmodyfikowany wizerunek. (za skutki uboczne nie opowiadamy)
Zespół TRZY/TRZECIE istnieje od trzech lat. Zawiązał się w grupie osób organizujących tygodniowe wakacyjne warsztaty teatralne w Białej Rawskiej. A pomysł zrodził się na... studenckim śniadanku! Zespół zrealizował dwa spektakle. W międzyczasie rozpoczął działalność muzyczną, czego owocem jest płyta z muzyką folkową. Dziś zespół składa się z trzonu trzech dziewcząt – studentek UW, UKSW i APS oraz z wszelkich przyjacielskich przyległości. W dniu dzisiejszym zaprezentują muzykę ze spektaklu „Sobótki”. Można też posłuchać na www.myspace.com/trzytrzecie oraz na żywo w knajpce na ul. Ząbkowskiej.
www.myspace.com/trzytrzecie
Klancyk! to pierwsza warszawska grupa impro i jedna z niewielu w Polsce. Występuje regularnie od czterech lat. W 2008 roku wieczór krótkich form impro Kto widział małpę trzymającą scenariusz? gromadził tłumy widzów w Klubokawiarni Chłodna 25. Wiosną 2009 Teatr zaprezentował autorski program długich form impro Zagrożone gatunki grany z powodzeniem
w klubie Powiększenie. Klancyk! składa się w większości ze studentów
i absolwentów Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej. Grupa współpracowała z Akademią Teatralną i Instytutem Teatralnym
im. Zbigniewa Raszewskiego. Klancyk nie przykuwa się do drzew, ale gdyby drzewa mogły, to przykuwałyby się do Klancyka.
Teatr NN powstał w 1990 roku. Początkowo jego działalność ukierunkowana była na realizację autorskich przedstawień. W miarę upływu czasu twórcy teatru zaczęli otwierać się na inne pozateatralne przedsięwzięcia o charakterze społecznym i edukacyjnym daleko wykraczające poza sztukę. W 1998 roku powołali Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN". Działalność programowa Ośrodka związana jest dziś między innymi z przywracaniem Pamięci o nieistniejącym już świecie lubelskich Żydów. Swoje cele Ośrodek realizuje poprzez działania artystyczne, wystawy, spotkania, sesje, promocje książek i czasopism, projekcje filmów, koncerty, działania w przestrzeni publicznej. Te ostatnie ubrane w formę Misteriów Pamięci, przeprowadzane w przestrzeniach miasta gromadzą nawet kilkutysięczną publiczność.
Ośrodek ma w swoim repertuarze cykl kameralnych przedstawień teatralnych odwołujących się do folkloru żydowskiego. Na małej scenie aktor i towarzyszący mu muzyk opowiadają prostą historię. Aktor jest zawsze ten sam, zmieniają się jedynie historie i instrumenty. Prezentowany spektakl „Taibełe i demon” (na aktora i klarnet) jest adaptacją opowiadania Isaaca Bashevisa Singera o tym samym tytule.
To klasyczna opowieść o miłości. Opuszczona przez męża kobieta
o wdzięcznym imieniu Taibełe (gołąbeczka) ulega urokowi nawiedzającego ją potajemnie nocą demona, którym okazuje się być pomocnik miejscowego mełameda (nauczyciela). Ich miłość nie może jednak trwać wiecznie. Kończy ją śmierć kochanka. Natomiast tajemnica tej miłości musi czekać na “Wiekuistego i Jego sąd, na kres wszelkiego stworzenia”.
www.tnn.pl
Agnieszka Baranowska „Orlando”
„Orlando” to historia o Heli von Helutce - garderobianej, która zaczytując się w Harlequinach, postanawia znaleźć idealną miłość. Dziwne i z każdą chwilą coraz bardziej wymykające się spod kontroli relacje damsko-męskie wymyślane przez Helutkę powoli kompromitują w jej oczach istotę związku między kobietą
a mężczyzną. Szczytem tej lawiny ożywionych form jest Mizogin prawiący morały na temat kobiet, niczym Oscar Wilde. Helutka w ramach zemsty, zmusza go kilkakrotnie do zmiany płci, by ostudzić jego łatwość w osądzaniu kobiet. Efekt tej zabawy jest zaskakujący... ale nie ma się czemu dziwić, bo, jak stwierdza sama bohaterka: „Płeć w miłości nie ma żadnego znaczenia”.
„Orlando” inspirowany m. in.: „Orlandem” V. Woolf, „Pigmalionem” B. Shawa, „Portretem Doriana Graya” O. Wilde' a oraz utworami
T. S. Elliota, A. Strindberga, S. Witkacego.
„Orlando” ukazuje dwoistość ludzkiej natury, jej ciągłe dążenie do bycia kimś innym, lepszym, pragnienie doskonałej miłości, doskonałego mężczyzny, doskonałej kobiety. Ośmiesza stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn, kpiąc z ról przypisywanych
i narzucanych obu płciom. „Orlando” obnaża ludzkie wątpliwości wobec jednoznaczności bycia tylko kobietą lub tylko mężczyzną.
Monodram był wielokrotnie nagradzany (wyróżnienie na 6. Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie; nagroda w Dziedzinie Teatru na 9. Międzynarodowym Festiwalu Działań Teatralnych i Plastycznych „ZDARZENIA Tczew – Europa”; I- sza nagroda za brawurowe wykonanie i plastykę na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie 2008; Nagroda Jury Komplementarnego i Nagroda Konferansjerówna
6. Międzynarodowym Festiwalu Solistów Lalkarzy, Łódź 2009).
Performeria Warszawy to grupa młodych, aktywnych mieszkańców stolicy, którzy dostrzegają potrzebę twórczego ożywienia własnego miasta. Warszawa jest dla nich żywym, dynamicznym zbiorem przeróżnych spektakli i widowisk. Nie wystarcza im jednak prosta demaskacja miejskiej performatyki. Próbują więc wykorzystać ten swoisty język ulicy i przemówić jej głosem. Można w ten sposób stworzyć wyrwę w zastanej rzeczywistości, albo spróbować uporządkować to, co chaotyczne.
Czy uda się cokolwiek miastu przekazać? Czy ktokolwiek zauważy ich przekaz? Czy ktokolwiek na to czeka, aby miasto do niego przemówiło?
Performeria to teatr ulicy. Na ulicy i o ulicy.
To szukanie nowych sposobów przekazu. Laboratorium ruchu, dźwięku, obrazu, zapachu...
To grupa wiecznie otwarta na nowych członków, nowe impulsy i świeże pomysły...
www.performeria.blogspot.com
Koło tworzy kilkadziesiąt kreatywnych młodych ludzi pełnych zapału, starających się realizować własne projekty teatralne. Były to m. in.: Polityka Miłości wg scenariusza Piotra Zaborowskiego, Miłość Fedry Sarah Kane, montaż słowno-muzyczny – Przeboje Socrealizmu i Baal Bertolta Brechta. W 2009 roku obok Nar.kot.yków został stworzony, w związku z 70. Rocznicą śmierci mistrza, Festiwal kultury Witkac.y, który w programie zawarł nie tylko spektakl Koła, ale też przegląd filmowy adaptacji dzieł Witkacego, dyskusję panelową Witkacy i polityka, gościnny występ Teatru Scena Witkacego z Wrocławia oraz teatr stolikowy w księgarnio-kawiarni Czuły Barbarzyńca.
Koło Naukowe Teatr i Polityka to marka rozpoznawalna już przez wszystkich studentów Uniwersytetu Warszawskiego, a wysoki poziom artystyczny sprawił, że każdy spektakl niesie za sobą komplet widzów. W 2007 roku Koło zostało włączone do internetowej bazy teatrów w Polsce przez największy portal teatralny – www.e-teatr.pl, a spektakle są corocznie odnotowywane w zbiorze teatrów polskich.
www.teatripolityka.pl
Teatr Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego powstał jesienią 1988 roku dzięki pomocy ówczesnego rektora profesora Grzegorza Białkowskiego i zarejestrowany został na Uczelni w dniu 1 lutego 1989 roku jako Koło Artystyczne. W pracach Teatru biorą udział studenci różnych wydziałów Uniwersytetu Warszawskiego: archeologii, biologii, dziennikarstwa, ekonomii, fizyki, lingwistyki stosowanej, nauk politycznych, pedagogiki, polonistyki, prawa, innych uczelni warszawskich pochodzący z całej Polski i z zagranicy oraz czasami licealiści, których wybieramy podczas organizowanych przez nas eliminacji. Od początku istnienia Teatru Akademickiego UW i Fundacji organizujemy programy edukacyjne w zakresie teatru, kultury i sztuki, spotkania z wybitnymi przedstawicielami świata kultury, nauki, polityki i biznesu, promujemy twórcze osiągnięcia ludzi młodych, pomagamy młodzieży zdolnej i utalentowanej, prowadzimy zajęcia z retoryki praktycznej i autoprezentacji.
Zapraszamy do współpracy młodzież z innych krajów, przebywającą na stypendiach w Polsce. W przedstawieniach bierze udział najczęściej około 10-20 aktorów Teatru. Nasze spektakle adresujemy do młodzieży szkolnej i akademickiej, osób zainteresowanych poezją, sztuką, teatrem. Naszą działalność promujemy w mediach, Internecie, na plakatach, afiszach, naszych wydawnictwach, podczas wystawiania widowisk scenicznych.
Teatr Akademicki zrealizował dziesiątki premier, zagrał kilkaset spektakli, promuje polską kulturę w środowiskach akademickich na całym świecie. Swoje spektakle Teatr Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego prezentuje najczęściej na terenie Uczelni w Pałacu Kazimierzowskim, Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich, Starym BUW-ie i w Piwnicy pod Harendą w Warszawie, jak również w różnych miejscach Polski oraz za granicą (m.in. w Casablance, Edmonton, Los Angeles, Niagarze, Montrealu, Paryżu, Portland, Salzburgu, Seattle, Sztokholmie, Toronto, Vancouver i Wiedniu).
W czerwcu 1998 roku decyzją Senatu Uczelni Teatr Akademicki UW został wpisany do Statutu Uniwersytetu jako Jednostka Ogólnouczelniana. Patronat nad działalnością Teatru sprawuje Jej Magnificencja profesor dr hab. Katarzyna Chałasińska-Macukow – Rektor Uniwersytetu Warszawskiego.
www.teatr.uw.edu.pl
Ishrin. Magia orientu…
(Larysa Gidzińska) Taniec brzucha - jeden z najstarszych tańców świata, który swój rodowód posiada w starożytnym Egipcie. Tańczony był w pałacowych haremach, ukryty dla męskich oczu. Obecnie raqs sharki (taniec orientalny) jest wizytówką większości krajów arabskich, a także z powodzeniem zaszczepiony został na grunt europejski. Wykorzystywany jest często w sztukach, nie tylko tych z Tysiąca i jednej nocy…
Instalacja „Przymierzalnia” (autor: Aleksandra Kowalczyk, pomocnik: Natalia Jarosiewicz) Próbowałaś/eś kiedyś być kimś kim nie jesteś? To takie proste. Instalacja umożliwia "przymierzanie" odlewów twarzy, torsów i innych części ciała. Lewitują one na sprężynach zawieszonych nad lustrem, w którym można obejrzeć swój zmodyfikowany wizerunek. (za skutki uboczne nie opowiadamy)
Zespół TRZY/TRZECIE istnieje od trzech lat. Zawiązał się w grupie osób organizujących tygodniowe wakacyjne warsztaty teatralne w Białej Rawskiej. A pomysł zrodził się na... studenckim śniadanku! Zespół zrealizował dwa spektakle. W międzyczasie rozpoczął działalność muzyczną, czego owocem jest płyta z muzyką folkową. Dziś zespół składa się z trzonu trzech dziewcząt – studentek UW, UKSW i APS oraz z wszelkich przyjacielskich przyległości. W dniu dzisiejszym zaprezentują muzykę ze spektaklu „Sobótki”. Można też posłuchać na www.myspace.com/trzytrzecie oraz na żywo w knajpce na ul. Ząbkowskiej.
www.myspace.com/trzytrzecie
Klancyk! to pierwsza warszawska grupa impro i jedna z niewielu w Polsce. Występuje regularnie od czterech lat. W 2008 roku wieczór krótkich form impro Kto widział małpę trzymającą scenariusz? gromadził tłumy widzów w Klubokawiarni Chłodna 25. Wiosną 2009 Teatr zaprezentował autorski program długich form impro Zagrożone gatunki grany z powodzeniem
w klubie Powiększenie. Klancyk! składa się w większości ze studentów
i absolwentów Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej. Grupa współpracowała z Akademią Teatralną i Instytutem Teatralnym
im. Zbigniewa Raszewskiego. Klancyk nie przykuwa się do drzew, ale gdyby drzewa mogły, to przykuwałyby się do Klancyka.
Teatr NN powstał w 1990 roku. Początkowo jego działalność ukierunkowana była na realizację autorskich przedstawień. W miarę upływu czasu twórcy teatru zaczęli otwierać się na inne pozateatralne przedsięwzięcia o charakterze społecznym i edukacyjnym daleko wykraczające poza sztukę. W 1998 roku powołali Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN". Działalność programowa Ośrodka związana jest dziś między innymi z przywracaniem Pamięci o nieistniejącym już świecie lubelskich Żydów. Swoje cele Ośrodek realizuje poprzez działania artystyczne, wystawy, spotkania, sesje, promocje książek i czasopism, projekcje filmów, koncerty, działania w przestrzeni publicznej. Te ostatnie ubrane w formę Misteriów Pamięci, przeprowadzane w przestrzeniach miasta gromadzą nawet kilkutysięczną publiczność.
Ośrodek ma w swoim repertuarze cykl kameralnych przedstawień teatralnych odwołujących się do folkloru żydowskiego. Na małej scenie aktor i towarzyszący mu muzyk opowiadają prostą historię. Aktor jest zawsze ten sam, zmieniają się jedynie historie i instrumenty. Prezentowany spektakl „Taibełe i demon” (na aktora i klarnet) jest adaptacją opowiadania Isaaca Bashevisa Singera o tym samym tytule.
To klasyczna opowieść o miłości. Opuszczona przez męża kobieta
o wdzięcznym imieniu Taibełe (gołąbeczka) ulega urokowi nawiedzającego ją potajemnie nocą demona, którym okazuje się być pomocnik miejscowego mełameda (nauczyciela). Ich miłość nie może jednak trwać wiecznie. Kończy ją śmierć kochanka. Natomiast tajemnica tej miłości musi czekać na “Wiekuistego i Jego sąd, na kres wszelkiego stworzenia”.
www.tnn.pl
Agnieszka Baranowska „Orlando”
„Orlando” to historia o Heli von Helutce - garderobianej, która zaczytując się w Harlequinach, postanawia znaleźć idealną miłość. Dziwne i z każdą chwilą coraz bardziej wymykające się spod kontroli relacje damsko-męskie wymyślane przez Helutkę powoli kompromitują w jej oczach istotę związku między kobietą
a mężczyzną. Szczytem tej lawiny ożywionych form jest Mizogin prawiący morały na temat kobiet, niczym Oscar Wilde. Helutka w ramach zemsty, zmusza go kilkakrotnie do zmiany płci, by ostudzić jego łatwość w osądzaniu kobiet. Efekt tej zabawy jest zaskakujący... ale nie ma się czemu dziwić, bo, jak stwierdza sama bohaterka: „Płeć w miłości nie ma żadnego znaczenia”.
„Orlando” inspirowany m. in.: „Orlandem” V. Woolf, „Pigmalionem” B. Shawa, „Portretem Doriana Graya” O. Wilde' a oraz utworami
T. S. Elliota, A. Strindberga, S. Witkacego.
„Orlando” ukazuje dwoistość ludzkiej natury, jej ciągłe dążenie do bycia kimś innym, lepszym, pragnienie doskonałej miłości, doskonałego mężczyzny, doskonałej kobiety. Ośmiesza stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn, kpiąc z ról przypisywanych
i narzucanych obu płciom. „Orlando” obnaża ludzkie wątpliwości wobec jednoznaczności bycia tylko kobietą lub tylko mężczyzną.
Monodram był wielokrotnie nagradzany (wyróżnienie na 6. Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie; nagroda w Dziedzinie Teatru na 9. Międzynarodowym Festiwalu Działań Teatralnych i Plastycznych „ZDARZENIA Tczew – Europa”; I- sza nagroda za brawurowe wykonanie i plastykę na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie 2008; Nagroda Jury Komplementarnego i Nagroda Konferansjerówna
6. Międzynarodowym Festiwalu Solistów Lalkarzy, Łódź 2009).
Performeria Warszawy to grupa młodych, aktywnych mieszkańców stolicy, którzy dostrzegają potrzebę twórczego ożywienia własnego miasta. Warszawa jest dla nich żywym, dynamicznym zbiorem przeróżnych spektakli i widowisk. Nie wystarcza im jednak prosta demaskacja miejskiej performatyki. Próbują więc wykorzystać ten swoisty język ulicy i przemówić jej głosem. Można w ten sposób stworzyć wyrwę w zastanej rzeczywistości, albo spróbować uporządkować to, co chaotyczne.
Czy uda się cokolwiek miastu przekazać? Czy ktokolwiek zauważy ich przekaz? Czy ktokolwiek na to czeka, aby miasto do niego przemówiło?
Performeria to teatr ulicy. Na ulicy i o ulicy.
To szukanie nowych sposobów przekazu. Laboratorium ruchu, dźwięku, obrazu, zapachu...
To grupa wiecznie otwarta na nowych członków, nowe impulsy i świeże pomysły...
www.performeria.blogspot.com
Subskrybuj:
Posty (Atom)
